دهم اسفند ماه 1335، تهران، میدان اعدام (محمدیه فعلی)، کوچه سفیری. در سوز سرمای زمستان آن سال صدای تولد نوزاد پسری در حیاط خانه‌‌ی قدیمی حاج رضا ایروانی پیچید و این‌گونه کودکی متولد شد که عباس نام گرفت. عباس ایروانی فرزند چهارم خانواده بود. نخستین تصاویری که از عباس ایروانی وجود دارد عکس‌های سیاه و سفیدی است که او را در منزل قدیمی آن سال‌ها نشان می‌دهد...
خانواده متوسطی بودیم. منزل پایین شهر بود؛ میدان اعدام (محمدیه فعلی) و من از زمانی که خودم را شناختم و یادم می‌آید وضعیت مالی ما خیلی معمولی بود. پدر و مادرم هشت بچه داشتند و ممر درآمد خانواده یک مغازه کوچک بود که آن را هم با کسی شریک بودند...
اولین پولی که درآوردم، ده دوازده سالم بود. تابستان‌ها پیش بابام کار می‌کردم. البته مغازه مرحوم پدرم، خیلی کوچک بود و ایشان شریک هم داشت، به همین خاطر یک جعبه آینه درست کرده بودم و بندش را دور گردن می‌انداختم. آدامس و آبنبات و دیگر تنقلات می‌فروختم...
