دستان کوچک پینه بسته‌ات، یادآور گام‌هایی است که به ناچار و پیش از موعد، پله‌های کودکی را طی کردند. نگاه مظلوم و پرامیدی که در چشمانت جا خوش کرده‌اند، بیان‌گر اندوه و مشقتی هستند که در اوج کودکی متحمل شدی.
و چه زیباست لبخند معصومانه‌ات که صبورانه در انتظار دستانی یاری‌گر است ...
بازی و یادگیری در کنار تلاش و کوشش برای دوری از وضعی که به ناخواه، در آن گیر افتاده‌اند برای آنها زیبا و لذت بخش است.
این روز‌ها که فقر بیش از پیش به افراد سطح پایین جامعه آسیب می‌رساند، دست‌گیری از نیازمندان واقعی از جمله مسئولیت‌های اجتماعی ماست.
